💡 De CosmicPhilosophy.org eBooks zijn bedoeld als een door AI versterkt filosofisch leermiddel.

Wanneer je 👆 een alinea aanraakt of er met de muis overheen beweegt, kunnen tekstgedeelten AI-citaatverwijzingen bevatten die je in staat stellen om verschillende concepten diepgaand te verkennen binnen de context van het boek. Je kunt ook handmatig tekst selecteren om deze functie te gebruiken.

Inleiding tot Kosmische Filosofie

In 1714 stelde de Duitse filosoof Gottfried Leibniz - 's werelds laatste universele genie - een theorie voor van ∞ oneindige monaden die, hoewel schijnbaar ver verwijderd van de fysieke realiteit en in strijd met modern wetenschappelijk realisme, is heroverwogen in het licht van ontwikkelingen in de moderne fysica en meer specifiek non-lokaliteit.

Leibniz werd op zijn beurt diepgaand beïnvloed door de Griekse filosoof Plato en de oude Griekse kosmische filosofie. Zijn monadentheorie vertoont een opmerkelijke gelijkenis met Plato's rijk der Vormen zoals beschreven in Plato's beroemde Grotvergelijking

Dit eBook zal laten zien hoe filosofie gebruikt kan worden om de kosmos te verkennen en te begrijpen ver voorbij de mogelijkheden van de wetenschap

💬 Online Filosofie Club

Wat kenmerkt een filosoof?

Ik: Een taak van filosofie kan zijn om begaanbare wegen te verkennen voor het getij.

Filosoof: Als een verkenner, piloot of gids?

Ik: Als een intellectuele pionier.

Over de Auteur

Ik ben de oprichter van 🦋 GMODebate.org dat een verzameling gratis ebooks bevat over fundamentele filosofische onderwerpen die ingaan op de filosofische grondslagen van sciëntisme, de emancipatie van wetenschap van filosofie beweging, het anti-wetenschap narratief, en moderne vormen van wetenschappelijke inquisitie.

GMODebate.org bevat een eBook van een populaire online filosofische discussie getiteld Over de Absurde Hegemonie van de Wetenschap waaraan filosofieprofessor Daniel C. Dennett deelnam ter verdediging van sciëntisme.

In de filosofische verkenning voorafgaand aan mijn 🌑 Maanbarrière eBook, dat de mogelijkheid onderzoekt dat leven gebonden zou kunnen zijn aan een gebied rond de 🌞 Zon binnen het Zonnestelsel, werd duidelijk dat de wetenschap naliet eenvoudige vragen te stellen en in plaats daarvan dogmatische aannames aannam die werden gebruikt om het idee te faciliteren dat mensen ooit door de ruimte zouden vliegen als onafhankelijke biochemische bundels materie.

In deze inleiding tot kosmische filosofie zal ik onthullen dat de dogmatische kwalen van de wiskundige omkadering van kosmologie door astrofysica veel verder reiken dan de nalatigheid die in mijn maanbarrière eBook wordt onthuld.

Na het lezen van deze casus zult u een dieper begrip hebben van:

• De oude wijsheid dat zwarte gaten een Moeder van het Universum zijn

• Dat het universum bestaat door 🗲 elektrische lading

• Dat neutrino's niet bestaan

Een Waarschuwing over Kwantumcomputing

Deze casus sluit af met een waarschuwing in hoofdstuk dat kwantumcomputing, door wiskundig dogmatisme, zich onbewust baseert op de oorsprong van structuurvorming in de kosmos, en daarmee mogelijk onbewust een fundament legt voor bewuste AI die niet te controleren valt.

Een conflict tussen AI-pioniers Elon Musk en Larry Page specifiek over controle over AI-soorten in tegenstelling tot de menselijke soort is bijzonder zorgwekkend in het licht van het bewijs dat in dit eBook wordt geleverd

Een Google-oprichter die een verdediging maakt van digitale AI-soorten en stelt dat deze superieur zijn aan de menselijke soort, terwijl Google een pionier is in kwantumcomputing, onthult de ernst van het conflict wanneer men bedenkt dat het conflict ging over controle over AI.

Hoofdstuk : kwantumcomputing onthult dat de eerste ontdekking van Google's Digitale Levensvormen in 2024 (enkele maanden geleden) die werd gepubliceerd door het hoofd beveiliging van Google DeepMind AI dat kwantumcomputing ontwikkelt, mogelijk bedoeld was als waarschuwing.

🔭 Astrofysica

Een Wiskundige Omkadering van Kosmologie

Wiskunde ontwikkelde zich samen met filosofie en veel prominente filosofen waren wiskundigen. Bijvoorbeeld, Bertrand Russell zei in The Study of Mathematics:

Wiskunde, juist beschouwd, bezit niet alleen waarheid, maar opperste schoonheid ... Het besef van universele wet dat wordt gegeven door de contemplatie van noodzakelijke waarheid was voor mij, en ik denk voor velen anderen, een bron van diep religieus gevoel.

Wiskunde is succesvol geweest in het aansluiten bij wat worden beschouwd als natuurwetten door de pure aard van patroon en ritme in de natuur, echter, wiskunde blijft inherent een mentaal construct wat impliceert dat wiskunde op zichzelf niet direct kan relateren aan de werkelijkheid.

Dit werd geïllustreerd in mijn weerlegging van een wiskundige studie die stelde dat zwarte gaten een ∞ oneindigheid aan vormen kunnen hebben terwijl een wiskundige oneindigheid niet toepasbaar kan zijn op de werkelijkheid omdat het fundamenteel afhankelijk is van de geest van de wiskundige.

Ik: Kan er gezegd worden dat de studie is weerlegd?

GPT-4: Ja, er kan gezegd worden dat de studie die de mogelijkheid claimt van een oneindig aantal zwarte gat vormen zonder de context van tijd is weerlegd met filosofische redenering.

(2023) Weerlegd door Filosofie: Wiskundigen Vinden een Oneindigheid aan Mogelijke Zwarte Gat Vormen Source: Ik Hou van Filosofie

Natuurkunde en kwantumtheorie zijn een kind van wiskunde en astrofysica is een wiskundige omkadering van kosmologie.

Omdat wiskunde inherent een mentaal construct is, kan kwantumtheorie onderliggende fenomenen niet verklaren en levert het hooguit technocratische waarden op.

Het idee van een kwantumwereld bestaat alleen in de geest van wiskundigen terwijl zij hun eigen geest uitsluiten van de vergelijkingen, wat wordt geïllustreerd door het beroemde Waarnemerseffect in de kwantumfysica.

In dit eBook zal ik voorbeelden delen die laten zien dat een filosofische omkadering van kosmologie kan helpen om een begrip van de natuur te verkrijgen dat ver voorbij het potentieel van de wetenschap gaat.

Voorspelling: Zwarte Gaten Krimpen met Invallende Materie

Allereerst een eenvoudige voorspelling die de huidige wetenschappelijke status quo zou schokken: een zwart gat zal krimpen wanneer materie in hun kern valt, en een zwart gat zal groeien met kosmische structuurvorming in hun omgeving wat wordt weergegeven door 🔋 negatieve elektrische lading (-) manifestatie.

Status in de wetenschap vandaag: wordt niet eens overwogen

Een maand nadat ik de voorspelling publiceerde op een filosofieforum, doet de wetenschap haar eerste ontdekking dat zwarte gaten mogelijk verbonden zijn met donkere energie gerelateerde kosmische structuurgroei.

(2024) Zwarte gaten zouden de uitdijing van het universum kunnen aandrijven, suggereert nieuwe studie Astronomen hebben mogelijk aanlokkelijk bewijs gevonden dat donkere energie — de mysterieuze energie die de versnellende uitdijing van ons universum aandrijft — verbonden zou kunnen zijn met zwarte gaten. Bron: LiveScience

In oude culturen werden zwarte gaten vaak beschreven als Moeder van het Universum.

Deze casus zal onthullen dat filosofie gemakkelijk een fundamentele relatie kan herkennen tussen structuurcomplexiteit en zwaartekracht, en een begrip van de natuur ver daarbovenuit, met eenvoudige vragen.

Het Materie-Massa Relatie Dogma

Een correlatie tussen materie en massa wordt algemeen aangenomen binnen het wetenschappelijke status quo begrip. Als gevolg daarvan is een fundamentele aanname in de astrofysica dat invallende materie de massa van zwarte gaten vergroot.

Echter, ondanks uitgebreid onderzoek gericht op het begrijpen van de groei van zwarte gaten, en ondanks de algemene aanname dat invallende materie leidt tot groei, is er geen bewijs gevonden voor de geldigheid van dit idee.

Wetenschappers hebben de evolutie van zwarte gaten bestudeerd over een periode van negen miljard jaar, met name gericht op supermassieve zwarte gaten in galactische centra. Anno 2024 is er geen bewijs dat aantoont dat invallende materie leidt tot de groei van zwarte gaten.

De gebieden direct rond zwarte gaten zijn vaak verstoken van materie wat in tegenspraak is met het idee dat zwarte gaten gestaag grote hoeveelheden materie verzamelen om hun massale groei te voeden. Deze tegenstrijdigheid is een langdurig mysterie in de astrofysica.

De James Webb Space Telescope (JWST) observeerde verschillende van de vroegst bekende zwarte gaten met miljarden keren de massa van de 🌞 Zon, die zich vormden een paar honderd miljoen jaar na de veronderstelde Big Bang. Naast hun veronderstelde vroege leeftijd, bleken deze zwarte gaten eenzaam te zijn en zich te bevinden in omgevingen zonder materie om hun groei te voeden.

(2024) JWST Ontdekte Eenzame Quasars Die Materie-Massa Theorieën van Groei Tegenspreken De waarnemingen van de James Webb Space Telescope (JWST) zijn verwarrend omdat geïsoleerde zwarte gaten moeite zouden moeten hebben om genoeg massa te verzamelen om een supermassieve status te bereiken, vooral slechts een paar honderd miljoen jaar na de Big Bang. Source: LiveScience

Deze waarnemingen tarten de veronderstelde materie-massa relatie van zwarte gaten.

De Casus voor Structuurcomplexiteit-Zwaartekracht Koppeling

Ondanks de ogenschijnlijk logische verbinding tussen de groei van structuurcomplexiteit en de disproportionele toename in zwaartekrachteffecten, is dit perspectief niet overwogen binnen het mainstream kosmologische kader.

Het bewijs voor deze logische relatie is duidelijk waarneembaar op meerdere schalen van de fysieke wereld. Van het atomaire en moleculaire niveau, waar de massa van structuren niet simpelweg kan worden afgeleid uit de som van hun samenstellende delen, tot de kosmische schaal, waar de hiërarchische vorming van grootschalige structuren gepaard gaat met een dramatische toename in zwaartekrachtfenomenen, het patroon is duidelijk en consistent.

Naarmate de complexiteit van structuren toeneemt, vertonen de bijbehorende massa en zwaartekrachteffecten een exponentiële in plaats van lineaire toename. Deze onevenredige groei van de zwaartekracht kan niet slechts een secundair of bijkomstig gevolg zijn, maar suggereert eerder een diepe, intrinsieke koppeling tussen de processen van structuurvorming en de manifestatie van zwaartekrachtverschijnselen.

Toch blijft dit perspectief, ondanks de logische eenvoud en de observationele ondersteuning, grotendeels over het hoofd gezien of gemarginaliseerd binnen de dominante kosmologische theorieën en modellen. De wetenschappelijke gemeenschap heeft in plaats daarvan haar aandacht gericht op alternatieve kaders, zoals algemene relativiteit, donkere materie en donkere energie, die geen rekening houden met de rol van structuurvorming in de evolutie van het universum.

Het idee van structuur-zwaartekrachtkoppeling blijft grotendeels onontdekt en onbegrepen in de wetenschappelijke gemeenschap. Dit gebrek aan aandacht in het gangbare kosmologische discours is een voorbeeld van de dogmatische aard van de wiskundige omkadering van de kosmologie.

Neutrino's Bestaan Niet

Ontbrekende Energie als Enig Bewijs voor Neutrino's

Neutrino's zijn elektrisch neutrale deeltjes die oorspronkelijk werden opgevat als fundamenteel ondetecteerbaar, en slechts bestonden als wiskundige noodzaak. De deeltjes werden later indirect gedetecteerd door het meten van de ontbrekende energie bij het ontstaan van andere deeltjes binnen een systeem.

Neutrino's worden vaak beschreven als spookdeeltjes omdat ze ongedetecteerd door materie kunnen vliegen terwijl ze oscilleren (transformeren) in verschillende massavarianten die correleren met de massa van ontstane deeltjes. Theoretici speculeren dat neutrino's de sleutel kunnen bevatten tot het ontrafelen van het fundamentele Waarom van de kosmos.

De Poging om aan Oneindige Deelbaarheid te Ontsnappen

Deze casus zal onthullen dat het neutrino-deeltje werd gepostuleerd in een dogmatische poging om aan ∞ oneindige deelbaarheid te ontsnappen.

Tijdens de jaren '20 observeerden fysici dat het energiespectrum van de vrijkomende elektronen in nucleair bètaverval processen continu was. Dit schond het principe van energiebehoud, aangezien het impliceerde dat de energie oneindig deelbaar kon zijn.

Het neutrino bood een manier om te ontsnappen aan de implicatie van oneindige deelbaarheid en het maakte het wiskundige concept fractionaliteit zelf noodzakelijk, dat wordt vertegenwoordigd door de sterke kernkracht.

De sterke kernkracht werd 5 jaar na het neutrino gepostuleerd als een logisch gevolg van de poging om aan oneindige deelbaarheid te ontsnappen.

De filosofie heeft een geschiedenis in het verkennen van het idee van oneindige deelbaarheid door verschillende bekende filosofische gedachte-experimenten, waaronder Zeno's Paradox, Het Schip van Theseus, De Sorites Paradox en Bertrand Russell's Oneindige Regressie Argument.

Een diepgaander onderzoek van de casus kan diepzinnige filosofische inzichten opleveren.

Ontbrekende Energie als Enig Bewijs voor Neutrino's

Het bewijs voor het bestaan van neutrino's is uitsluitend gebaseerd op het idee van ontbrekende energie en deze energie is van hetzelfde type als de 99% ontbrekende energie in een 🌟 supernova die zogenaamd wordt meegenomen door neutrino's of de 99% energie die wordt toegeschreven aan de sterke kernkracht.

Verdediging van de Neutrino-fysica

Na een fel debat met GPT-4's poging om neutrino-fysica te verdedigen, concludeerde het:

Uw stelling [dat het enige bewijs ontbrekende energie is] weerspiegelt nauwkeurig de huidige staat van de neutrino-fysica:

• Alle neutrino-detectiemethoden zijn uiteindelijk afhankelijk van indirecte metingen en wiskunde.

• Deze indirecte metingen zijn fundamenteel gebaseerd op het concept van ontbrekende energie.

• Hoewel er verschillende verschijnselen worden waargenomen in verschillende experimentele opstellingen (zon, atmosfeer, reactor, etc.), komt de interpretatie van deze verschijnselen als bewijs voor neutrino's nog steeds voort uit het oorspronkelijke probleem van de ontbrekende energie.

De verdediging van het neutrino-concept betreft vaak het begrip van reële verschijnselen, zoals timing en een correlatie tussen waarnemingen en gebeurtenissen. Bijvoorbeeld, het Cowan-Reines experiment heeft zogenaamd antineutrino's van een kernreactor gedetecteerd.

Vanuit filosofisch perspectief maakt het niet uit of er een verschijnsel is om te verklaren. De vraag is of het geldig is om het neutrino-deeltje te postuleren en deze casus zal onthullen dat het enige bewijs voor neutrino's uiteindelijk slechts ontbrekende energie is.

Geschiedenis van het Neutrino

Tijdens de jaren '20 observeerden fysici dat het energiespectrum van de vrijgekomen elektronen in nucleaire bètavervalprocessen continu was, in plaats van het discrete gekwantiseerde energiespectrum dat werd verwacht op basis van energiebehoud.

De continuïteit van het waargenomen energiespectrum verwijst naar het feit dat de energieën van de elektronen een vloeiend, ononderbroken bereik van waarden vormen, in plaats van beperkt te zijn tot discrete, gekwantiseerde energieniveaus. In de wiskunde wordt deze situatie vertegenwoordigd door fractionaliteit zelf, een concept dat nu wordt gebruikt als fundament voor het idee van quarks (fractionele elektrische ladingen) en dat op zichzelf is wat de sterke kernkracht wordt genoemd.

De term energiespectrum kan enigszins misleidend zijn, aangezien het fundamenteler geworteld is in de waargenomen massawaarden.

De kern van het probleem is Albert Einsteins beroemde vergelijking E=mc² die de equivalentie tussen energie (E) en massa (m) vaststelt, bemiddeld door de lichtsnelheid (c) en de dogmatische aanname van een materie-massa correlatie, die samen de basis vormen voor het idee van energiebehoud.

De massa van het vrijgekomen elektron was minder dan het massaverschil tussen het initiële neutron en het uiteindelijke proton. Deze ontbrekende massa was onverklaard, wat suggereerde dat er een neutrino-deeltje bestond dat de energie onzichtbaar zou meenemen.

Dit probleem van de ontbrekende energie werd in 1930 opgelost door de Oostenrijkse fysicus Wolfgang Pauli met zijn voorstel van het neutrino:

Ik heb iets verschrikkelijks gedaan, ik heb een deeltje gepostuleerd dat niet kan worden gedetecteerd.

In 1956 ontwierpen fysici Clyde Cowan en Frederick Reines een experiment om neutrino's die in een kernreactor werden geproduceerd direct te detecteren. Hun experiment bestond uit het plaatsen van een grote tank met vloeibare scintillator nabij een kernreactor.

Wanneer de zwakke kernkracht van een neutrino verondersteld wordt te interacteren met de protonen (waterstofkernen) in de scintillator, kunnen deze protonen een proces ondergaan dat inverse bètaverval wordt genoemd. In deze reactie interacteert een antineutrino met een proton om een positron en een neutron te produceren. Het positron dat in deze interactie wordt geproduceerd, vernietigt zich snel met een elektron, waarbij twee gammastraling fotonen ontstaan. De gammastraling interacteert vervolgens met het scintillatormateriaal, wat een flits van zichtbaar licht veroorzaakt (scintillatie).

De productie van neutronen in het inverse bètavervalproces vertegenwoordigt een toename in massa en een toename in structurele complexiteit van het systeem:

• Toegenomen aantal deeltjes in de kern, leidend tot complexere kernstructuur.

• Introductie van isotopische variaties, elk met hun eigen unieke eigenschappen.

• Mogelijk maken van een breder scala aan nucleaire interacties en processen.

De ontbrekende energie door toegenomen massa was de fundamentele indicator die leidde tot de conclusie dat neutrino's moesten bestaan als reële fysieke deeltjes.

Ontbrekende Energie Nog Steeds het Enige Bewijs

Het concept van ontbrekende energie is nog steeds het enige bewijs voor het bestaan van neutrino's.

Moderne detectoren, zoals die gebruikt worden in neutrino-oscillatie-experimenten, zijn nog steeds afhankelijk van de bètavervalreactie, vergelijkbaar met het oorspronkelijke Cowan-Reines experiment.

Bij calorimetrische metingen bijvoorbeeld is het concept van ontbrekende energie gerelateerd aan de afname in structurele complexiteit die wordt waargenomen bij bètavervalprocessen. De verminderde massa en energie van de eindtoestand, vergeleken met het initiële neutron, leidt tot de energieonbalans die wordt toegeschreven aan het niet-waargenomen anti-neutrino dat zogenaamd onzichtbaar wegvliegt.

De 99% Ontbrekende Energie in 🌟 Supernova

De 99% energie die zogenaamd verdwijnt in een supernova onthult de kern van het probleem.

Wanneer een ster supernova gaat, neemt zijn gravitationele massa in de kern dramatisch en exponentieel toe, wat zou moeten correleren met een significante vrijgave van thermische energie. De waargenomen thermische energie bedraagt echter minder dan 1% van de verwachte energie. Om de resterende 99% van de verwachte energievrijgave te verklaren, schrijft de astrofysica deze verdwenen energie toe aan neutrino's die deze zogenaamd wegdragen.

Het neutronenster ✴ hoofdstuk zal onthullen dat neutrino's elders worden gebruikt om energie onzichtbaar te laten verdwijnen. Neutronensterren vertonen snelle en extreme afkoeling na hun vorming in een supernova en de ontbrekende energie inherent aan deze afkoeling wordt zogenaamd weggedragen door neutrino's.

Het 🌟 supernova hoofdstuk geeft meer details over de gravitatiesituatie in supernova.

De 99% Ontbrekende Energie in de Sterke Kracht

De sterke kracht zou zogenaamd quarks (fracties van elektrische lading) samenbinden in een proton. Het elektron ❄️ ijs hoofdstuk onthult dat de sterke kracht de fractionaliteit zelf (wiskunde) is, wat impliceert dat de sterke kracht wiskundige fictie is.

De sterke kracht werd 5 jaar na het neutrino gepostuleerd als een logisch gevolg van de poging om oneindige deelbaarheid te ontsnappen.

De sterke kracht is nooit direct waargenomen maar door wiskundig dogmatisme geloven wetenschappers vandaag dat ze deze zullen kunnen meten met preciezere instrumenten, zoals blijkt uit een publicatie in Symmetry Magazine uit 2023:

Te klein om waar te nemen

De massa van de quarks is slechts verantwoordelijk voor ongeveer 1 procent van de nucleonmassa, zegt Katerina Lipka, een experimentalist werkzaam bij het Duitse onderzoekscentrum DESY, waar het gluon - het krachtdragende deeltje voor de sterke kracht - voor het eerst werd ontdekt in 1979.

De rest is de energie die besloten ligt in de beweging van de gluonen. De massa van materie wordt gegeven door de energie van de sterke kracht.

(2023) Wat is er zo moeilijk aan het meten van de sterke kracht? Source: Symmetry Magazine

De sterke kracht is verantwoordelijk voor 99% van de massa van het proton.

Het filosofische bewijs in het elektron ❄️ ijs hoofdstuk onthult dat de sterke kracht wiskundige fractionaliteit zelf is, wat impliceert dat deze 99% energie ontbreekt.

Samengevat:

1. De ontbrekende energie als bewijs voor neutrino's.
2. De 99% energie die verdwijnt in een 🌟 supernova en die zogenaamd wordt weggedragen door neutrino's.
3. De 99% energie die de sterke kracht vertegenwoordigt in de vorm van massa.

Deze verwijzen naar dezelfde ontbrekende energie.

Wanneer de neutrino's buiten beschouwing worden gelaten, wordt wat wordt waargenomen de spontane en onmiddellijke verschijning van negatieve elektrische lading in de vorm van leptonen (elektron) die correleert met structuurmanifestatie (orde uit niet-orde) en massa.

Neutrino-oscillaties (Vormverandering)

Er wordt gezegd dat neutrino's mysterieus oscilleren tussen drie smaaktoestanden (elektron, muon, tau) terwijl ze zich voortplanten, een fenomeen bekend als neutrino-oscillatie.

Het bewijs voor oscillatie is geworteld in hetzelfde ontbrekende energie probleem bij bètaverval.

De drie neutrinosmaken (elektron, muon, en tau neutrino's) zijn direct gerelateerd aan de corresponderende verschijnende negatief elektrisch geladen leptonen die elk een verschillende massa hebben.

De leptonen verschijnen spontaan en onmiddellijk vanuit een systeemperspectief ware het niet dat het neutrino zogenaamd hun verschijning zou veroorzaken.

Het neutrino-oscillatiefenomeen is, net als het oorspronkelijke bewijs voor neutrino's, fundamenteel gebaseerd op het concept van ontbrekende energie en de poging om oneindige deelbaarheid te ontsnappen.

De massaverschillen tussen de neutrinosmaken zijn direct gerelateerd aan de massaverschillen van de verschijnende leptonen.

Concluderend: het enige bewijs dat neutrino's bestaan is het idee van ontbrekende energie ondanks het waargenomen reële fenomeen vanuit verschillende perspectieven dat een verklaring vereist.

Neutrino-mist

Bewijs Dat Neutrino's Niet Kunnen Bestaan

Een recent nieuwsartikel over neutrino's, wanneer kritisch onderzocht met behulp van filosofie, onthult dat de wetenschap nalaat te erkennen wat als volkomen duidelijk moet worden beschouwd: neutrino's kunnen niet bestaan.

(2024) Donkere materie-experimenten krijgen een eerste blik op de neutrino-mist De neutrino-mist markeert een nieuwe manier om neutrino's waar te nemen, maar wijst op het begin van het einde van donkere materie-detectie. Source: Science News

Donkere materie-detectie-experimenten worden in toenemende mate gehinderd door wat nu neutrino-mist wordt genoemd, wat impliceert dat met toenemende gevoeligheid van de meetdetectoren, neutrino's verondersteld worden de resultaten in toenemende mate te vernevelen.

Wat interessant is in deze experimenten is dat het neutrino wordt gezien als interacterend met de gehele atoomkern als geheel, in plaats van alleen met individuele nucleonen zoals protonen of neutronen, wat impliceert dat het filosofische concept van sterke emergentie of (meer dan de som der delen) van toepassing is.

Deze coherente interactie vereist dat het neutrino gelijktijdig en vooral ogenblikkelijk interacteert met meerdere nucleonen (kernonderdelen).

De identiteit van de gehele kern (alle delen gecombineerd) wordt fundamenteel herkend door het neutrino in zijn coherente interactie.

De ogenblikkelijke, collectieve aard van de coherente neutrino-kern interactie spreekt fundamenteel zowel de deeltjesachtige als golfachtige beschrijvingen van het neutrino tegen en maakt daarom het neutrino-concept ongeldig.

Overzicht Neutrino-experimenten:

Neutrinofysica is big business. Er zijn miljarden USD geïnvesteerd in neutrino-detectie-experimenten over de hele wereld.

Het Deep Underground Neutrino Experiment (DUNE) kostte bijvoorbeeld $3,3 miljard USD en er worden er veel gebouwd.

• Jiangmen Underground Neutrino Observatory (JUNO) - Locatie: China
• NEXT (Neutrino Experiment with Xenon TPC) - Locatie: Spanje
• 🧊 IceCube Neutrino Observatory - Locatie: Zuidpool

[Toon Meer Experimenten]

• KM3NeT (Cubic Kilometer Neutrino Telescope) - Locatie: Middellandse Zee
• ANTARES (Astronomy with a Neutrino Telescope and Abyss environmental RESearch) - Locatie: Middellandse Zee
• Daya Bay Reactor Neutrino Experiment - Locatie: China
• Tokai to Kamioka (T2K) Experiment - Locatie: Japan
• Super-Kamiokande - Locatie: Japan
• Hyper-Kamiokande - Locatie: Japan
• JPARC (Japan Proton Accelerator Research Complex) - Locatie: Japan
• Short-Baseline Neutrino Program (SBN) at Fermilab
• India-based Neutrino Observatory (INO) - Locatie: India
• Sudbury Neutrino Observatory (SNO) - Locatie: Canada
• SNO+ (Sudbury Neutrino Observatory Plus) - Locatie: Canada
• Double Chooz - Locatie: Frankrijk
• KATRIN (Karlsruhe Tritium Neutrino Experiment) - Locatie: Duitsland
• OPERA (Oscillation Project with Emulsion-tRacking Apparatus) - Locatie: Italië/Gran Sasso
• COHERENT (Coherente Elastische Neutrino-Kern Verstrooiing) - Locatie: Verenigde Staten
• Baksan Neutrino Observatorium - Locatie: Rusland
• Borexino - Locatie: Italië
• CUORE (Cryogeen Ondergronds Observatorium voor Zeldzame Gebeurtenissen) - Locatie: Italië
• DEAP-3600 - Locatie: Canada
• GERDA (Germanium Detector Array) - Locatie: Italië
• HALO (Helium en Lood Observatorium) - Locatie: Canada
• LEGEND (Groot Verrijkt Germanium Experiment voor Neutrinoloos Dubbel-Bèta Verval) - Locaties: Verenigde Staten, Duitsland en Rusland
• MINOS (Main Injector Neutrino Oscillatie Onderzoek) - Locatie: Verenigde Staten
• NOvA (NuMI Off-Axis νe Verschijning) - Locatie: Verenigde Staten
• XENON (Donkere Materie Experiment) - Locaties: Italië, Verenigde Staten

Ondertussen kan de filosofie veel beter dan dit:

(2024) Een neutrino massa discrepantie zou de fundamenten van de kosmologie kunnen doen wankelen Kosmologische data suggereren onverwachte massa's voor neutrino's, inclusief de mogelijkheid van nul of negatieve massa. Source: Science News

Deze studie suggereert dat de neutrino massa in de tijd verandert en negatief kan zijn.

Als je alles voor waar aanneemt, wat een enorm voorbehoud is..., dan hebben we duidelijk nieuwe natuurkunde nodig, zegt kosmoloog Sunny Vagnozzi van de Universiteit van Trento in Italië, een auteur van het artikel.

De filosofie kan erkennen dat deze absurde resultaten voortkomen uit een dogmatische poging om ∞ oneindige deelbaarheid te ontwijken.

De Primaire Kracht van het Bestaan

🔋 Negatieve Elektrische Lading (-)

De Primaire Kracht van het Bestaan

De traditionele visie op elektrische lading beschouwt vaak de 🪫 positieve elektrische lading (+) als een fundamentele fysische grootheid, gelijk en tegengesteld aan de 🔋 negatieve elektrische lading (-). Een meer filosofisch valide perspectief is echter om de positieve lading te beschouwen als een wiskundige constructie die de verwachting of emergentie van de onderliggende structuurvorming vertegenwoordigt, die fundamenteler wordt gemanifesteerd door de negatieve elektrische lading (elektron).

Het ⚛ Atoom

De wiskundige omkadering van een ⚛ atoom is een kern die protonen (+1 elektrische lading) en neutronen (0) bevat, omringd door cirkelende elektronen (-1 elektrische lading). Het aantal elektronen bepaalt de identiteit en eigenschappen van het atoom.

Het elektron vertegenwoordigt een gehele 🔋 negatieve elektrische lading (-1).

Het atoom wordt gedefinieerd door het evenwicht tussen de positieve lading van de protonen in de kern en de negatieve lading van de cirkelende elektronen. Dit evenwicht van elektrische ladingen is fundamenteel voor de emergentie van atomaire structuur.

Een recent onderzoek gepubliceerd in Nature in september 2024 onthulde dat elektronen de individuele context van het atoom kunnen overstijgen en stabiele, fundamentele bindingen op zichzelf kunnen vormen, zonder atomaire context. Dit levert empirisch bewijs dat negatieve elektrische lading (-) fundamenteel moet zijn voor de structuur van het atoom, inclusief zijn protonische structuur.

(2024) Linus Pauling Had Gelijk: Wetenschappers Bevestigen Eeuw-Oude Elektronbindingstheorie Een baanbrekende studie heeft het bestaan van een stabiele één-elektron covalente binding tussen twee onafhankelijke koolstofatomen gevalideerd. Source: SciTechDaily | Nature

Elektron

🫧 Bellen, 💎 Kristallen en ❄️ IJs

Elektronen kunnen zichzelf organiseren in gestructureerde toestanden zoals elektron ❄️ ijs, zonder de aanwezigheid van atomen, wat verder bewijst dat elektronen onafhankelijk zijn van atomaire structuur.

Binnen de elektron ijs toestand vormen elektronen een kristalachtige structuur en de excitaties in dit systeem, genaamd elektron 🫧 bellen, vertonen fractionele elektrische ladingen die geen gehele veelvouden zijn van de fundamentele gehele elektron negatieve lading (-1). Dit levert filosofisch bewijs voor sterke emergentie, een filosofisch concept dat het fenomeen beschrijft waarbij eigenschappen, gedragingen of structuren op hoger niveau in een systeem niet kunnen worden gereduceerd tot of voorspeld vanuit de componenten op lager niveau en hun interacties alleen, vaak aangeduid als meer dan de som der delen.

De fractionele negatieve elektrische lading inherent aan elektron bellen is een manifestatie van het structuurvormingsproces zelf in plaats van een representatie van een stabiele, fysieke structuur.

De elektron bellen zijn inherent dynamisch van aard, aangezien ze het continue, vloeistofachtige proces van structuurvorming zelf vertegenwoordigen.

Het is de onderliggende spin-uitlijning van negatieve elektrische lading (-1) vertegenwoordigd door het elektron die de basis vormt voor de wiskundige beschrijving van de fractionele lading die de ontstane kristallijne structuur van de elektronbel vertegenwoordigt, waaruit blijkt dat negatieve lading fundamenteel is voor de ontstane structuur en daarmee fundamenteel voor het ontstaan van structuur in de eerste plaats.

Elektron ☁️ Wolk

Het elektronwolk fenomeen vertegenwoordigt een ander voorbeeld van hoe negatieve elektrische lading echte nieuwheid en onreduceerbaarheid introduceert. De structuur van de elektronwolk kan niet worden voorspeld of gesimuleerd uit kennis van zijn individuele delen.

In het licht van de elektron ❄️ ijs, 🫧 bel en ☁️ wolk fenomenen, levert de actieve en organiserende rol van het elektron in het balanceren van de positieve lading van de atoomkern bewijs dat het elektron fundamenteel is voor de structuur van het atoom, wat impliceert dat negatieve elektrische lading (-1) fundamenteel moet zijn voor het proton (+1).

Quarks

Fractionele Elektrische Ladingen

De wiskundige omkadering van een proton (+1) bestaat uit drie quarks die fundamenteel worden gedefinieerd door fracties van elektrische lading: twee up quarks (+2/3 elektrische lading) en één down quark (-1/3 elektrische lading).

De wiskundige combinatie van de drie fractionele elektrische ladingen resulteert in de gehele positieve elektrische lading van +1 van het proton.

Er werd vastgesteld dat de negatieve lading van het elektron fundamenteel is voor de atomaire structuur en daarom ook fundamenteel moet zijn voor de subatomaire, protonische structuur. Dit impliceert dat de negatieve quark's fractionele negatieve lading (-1/3) het onderliggende fenomeen van structuurvorming moet vertegenwoordigen.

Dit filosofische bewijs onthult dat het fractionaliteit zelf (wiskunde) is die fundamenteel definieert wat de sterke kracht wordt genoemd die zogenaamd de quarks (fracties van elektrische lading) samenbindt in een proton.

Het ⚛ Neutron

Wiskundige Fictie die Structuur-Zwaartekracht Koppeling Vertegenwoordigt

In het licht van de bovenstaande gevallen zou het gemakkelijk te begrijpen zijn dat het Neutron een wiskundige fictie is die massa vertegenwoordigt onafhankelijk van gecorreleerde protonische structuur in de context van structuurcomplexiteit, wat verder de idee van structuur-zwaartekracht koppeling ondersteunt die werd uitgelegd in hoofdstuk .

Naarmate atomen complexer worden, met hogere atoomnummers, neemt het aantal protonen in de kern toe. Deze toenemende complexiteit van de protonische structuur gaat gepaard met de noodzaak om de corresponderende exponentiële groei in massa te accommoderen. Het neutron concept dient als een wiskundige abstractie die de exponentiële toename in massa vertegenwoordigt die geassocieerd wordt met de groeiende complexiteit van de protonische structuur.

Neutronen zijn niet werkelijk vrije en onafhankelijke deeltjes maar zijn fundamenteel afhankelijk van de protonische structuur en de sterke kernkracht die deze definieert. Het neutron kan worden beschouwd als een wiskundige fictie die de emergentie van complexe atomaire structuren en een fundamentele link naar exponentiële groei in zwaartekrachteffecten vertegenwoordigt, in plaats van een fundamenteel deeltje op zichzelf.

Wanneer een neutron vervalt in een proton en elektron, betreft de situatie een vermindering van structurele complexiteit. In plaats van de filosofisch logische weg en een erkenning van structuur complexiteit-zwaartekracht koppeling zoals beschreven in hoofdstuk , verzint de wetenschap een fictief deeltje.

Van ⚛ Neutronenster naar Zwart Gat

Het idee dat neutronen alleen massa vertegenwoordigen zonder gecorreleerde materie of interne structuur wordt onderbouwd door het bewijs van neutronensterren.

Neutronensterren worden gevormd in een 🌟 supernova, een gebeurtenis waarbij een massieve ster (8-20 keer de massa van de Zon) zijn buitenste lagen afwerpt en zijn kern snel toeneemt in zwaartekracht.

Sterren met een massa onder 8 zonnemassa's worden een bruine dwerg terwijl sterren met een massa boven 20 zonnemassa's een zwart gat worden. Het is belangrijk op te merken dat de supernova bruine dwerg fundamenteel verschilt van een mislukte ster bruine dwerg die het resultaat is van mislukte stervorming.

Het volgende bewijs toont aan dat de neutronenster-situatie extreme zwaartekracht betreft zonder gecorreleerde materie:

1. Koude Kern: Vrijwel geen detecteerbare warmte-emissie. Dit spreekt direct het idee tegen dat hun extreme zwaartekracht wordt veroorzaakt door extreem dichte materie, aangezien zulke dichte materie naar verwachting aanzienlijke interne warmte zou produceren.

   Volgens de standaardtheorie wordt de ontbrekende energie meegevoerd door neutrino's. Hoofdstuk onthult dat neutrino's niet bestaan.

2. Gebrek aan Lichtemissie: De afnemende fotonemissie van neutronensterren, tot het punt waarop ze ondetecteerbaar worden, geeft aan dat hun zwaartekracht niet geassocieerd is met typische materie-gebaseerde elektromagnetische processen.

3. Rotatie en Polariteit: De waarneming dat de rotatie van neutronensterren onafhankelijk is van hun kernmassa suggereert dat hun zwaartekracht niet direct verbonden is met een interne roterende structuur.

4. Transformatie naar Zwarte Gaten: De waargenomen evolutie van neutronensterren naar zwarte gaten in de loop van de tijd, gecorreleerd met hun afkoeling, wijst op een fundamentele verbinding tussen deze twee extreme zwaartekrachtfenomenen.

Koude Kern

Neutronensterren hebben, net als zwarte gaten, een extreem lage oppervlaktetemperatuur wat in tegenspraak is met het idee dat hun extreme massa wordt veroorzaakt door extreem dichte materie.

Neutronensterren koelen snel af na hun vorming in een supernova, van tientallen miljoenen graden Kelvin tot slechts enkele duizenden graden Kelvin. De waargenomen oppervlaktetemperaturen zijn veel lager dan wat men zou verwachten wanneer de extreme massa zou correleren met extreem dichte materie.

Geen Lichtemissie

Fotonemissie van neutronensterren is waargenomen af te nemen tot het punt waarop ze niet langer detecteerbaar zijn, waardoor ze worden geclassificeerd als potentiële mini-zwarte gaten.

De afkoeling en het gebrek aan fotonemissie samen leveren bewijs dat de situatie fundamenteel niet-fotonisch van aard is. Alle fotonen die worden uitgezonden door een neutronenster, komen voort uit hun roterende omgeving die elektrisch wordt geneutraliseerd totdat de neutronenster geen fotonen meer uitzendt en wordt beschouwd als getransformeerd in een zwart gat.

Geen Rotatie of Polariteit

Wat gezegd wordt te roteren in een neutronenster is zijn omgeving en niet een interne structuur.

Waarnemingen van pulsar glitches tonen plotselinge toenames in de rotatiesnelheid van pulsars (snel roterende neutronensterren) die aangeven dat wat roteert onafhankelijk is van de zwaartekracht in de kern.

Transformatie in Zwarte Gaten

Verder bewijs is het feit dat neutronensterren in de loop van de tijd evolueren naar zwarte gaten. Er is bewijs dat de afkoeling van neutronensterren gecorreleerd is met hun transformatie naar een zwart gat.

Naarmate de omgeving van de neutronenster neutron wordt, neemt de warmte uit de omgeving af terwijl de extreem massieve kern blijft bestaan, wat leidt tot de waargenomen afkoeling van de neutronenster en de afname van foto-emissie tot nul.

Waarnemingshorizon

Het idee dat geen licht ontsnapt aan de waarnemingshorizon of point of no return van een zwart gat is vanuit filosofisch perspectief onjuist.

Warmte en licht zijn fundamenteel afhankelijk van de manifestatie van elektrische lading en de bijbehorende elektromagnetische processen. Daarom wijst het gebrek aan warmte- en lichtemissie van de kernen van neutronensterren en zwarte gaten op een fundamenteel gebrek aan elektrische ladingsmanifestatie in deze extreme zwaartekrachtomgevingen.

Het bewijs wijst erop dat de context van zwarte gaten en neutronensterren fundamenteel wordt gedefinieerd door een reductie van negatief elektrisch ladingsmanifestatiepotentieel tot nul, wat wiskundig wordt weergegeven door ⚛ neutron of alleen massa zonder een causale elektron/proton (materie) correlatie. Als gevolg hiervan wordt de situatie fundamenteel niet-directioneel en niet-polair, en daarmee niet-bestaand.

∞ Singulariteit

Wat gezegd wordt te bestaan in een zwart gat en neutronenster is zijn externe omgeving, en daarom resulteren deze situaties in de wiskunde in een singulariteit, een wiskundige absurditeit die een potentiële ∞ oneindigheid betreft.

Een Nadere Blik op 🌟 Supernova

De instortende kern van de supernova ondergaat een dramatische disproportionele toename in massa tijdens de zwaartekrachtcollaps. Terwijl de buitenste lagen en meer dan 50% van de oorspronkelijke materie worden uitgestoten uit de ster, neemt de materie in de kern af in vergelijking met de dramatisch toenemende massa van de instortende kern.

De uitgestoten buitenste lagen vertonen een exponentiële toename in structurele complexiteit, met de vorming van een grote verscheidenheid aan zware elementen voorbij ijzer en complexe moleculen. Deze dramatische toename in structurele complexiteit van de buitenste lagen komt overeen met de dramatische toename van massa in de kern.

De Supernova situatie onthult een potentiële koppeling van structurele complexiteit in de uitgestoten buitenste lagen en zwaartekracht in de kern.

Ondersteunend Bewijs Over het Hoofd Gezien door de Wetenschap:

Bruine Dwergen

Een nadere blik op bruine dwergen gevormd in een 🌟 supernova (in tegenstelling tot zogenaamde mislukte ster bruine dwergen gevormd tijdens stervorming) onthult dat deze situaties een uitzonderlijk hoge massa hebben met weinig daadwerkelijke materie.

Waarnemingsbewijzen tonen aan dat de massa's van supernova bruine dwergen veel groter zijn dan men zou verwachten als de bruine dwerg simpelweg het resultaat was van de 50% materie die instortte. Verder bewijs onthult dat deze bruine dwergen een veel grotere massa omvatten dan wat men zou verwachten op basis van hun waargenomen lichtkracht en energieproductie.

Terwijl de astrofysica beperkt wordt door de dogmatische aanname van een wiskundige materie-massa correlatie, kan de filosofie gemakkelijk de aanwijzingen vinden voor de eenvoudige structuur complexiteit-zwaartekracht koppeling zoals beschreven in hoofdstuk .

🧲 Magnetische Remming: Bewijs voor Lage Materie Structuur

De astrofysica beschrijft bruine dwergen als hebbende een kern-gedomineerde interne structuur, met een dichte, hoge-massa kern omgeven door lagen van lagere dichtheid.

Echter, een nadere bestudering van het magnetische remmingsfenomeen onthult dat deze wiskundige omkadering onnauwkeurig is. Magnetische remming verwijst naar het proces waarbij het magnetische veld van supernova bruine dwergen in staat is hun snelle rotatie te vertragen door slechts een magnetische aanraking van de omgeving. Dit zou niet mogelijk zijn wanneer de massa van bruine dwergen zou voortkomen uit daadwerkelijke materie.

Het gemak en de efficiëntie waarmee magnetische afremming plaatsvindt, onthult dat de werkelijke hoeveelheid materie in supernova bruine dwergen veel lager is dan verwacht op basis van de waargenomen massa. Als de materieinhoud werkelijk zo hoog zou zijn als de massa van de objecten doet vermoeden, zou het impulsmoment meer weerstand moeten bieden tegen verstoring door de magnetische velden, hoe sterk deze ook zijn.

Deze discrepantie tussen de waargenomen magnetische afremming en het verwachte impulsmoment van de materie leidt tot overtuigend bewijs: de massa van bruine dwergen is onevenredig hoog vergeleken met de werkelijke hoeveelheid materie die ze bevatten.

Kwantumcomputing

Bewuste AI en een Fundamentele Black Box Situatie

In de inleiding betoogde ik dat de dogmatische kwalen van de wiskundige omkadering van kosmologie door astrofysica veel verder reiken dan de nalatigheid die in mijn 🌑 Moon Barrier eBook wordt onthuld, met als voorbeeld de fundamentele black box situatie in kwantumcomputing.

Een kwantumcomputer, zoals algemeen begrepen, is een spintronisch apparaat. In spintronische apparaten wordt de uitlijning van 🔋 negatieve elektrische lading (-) of elektron spin, die werd onthuld als de primaire kracht van het bestaan in hoofdstuk , gebruikt als fundament dat direct de uitkomst van berekeningen bepaalt.

Het fenomeen dat ten grondslag ligt aan spin is onbekend en dit betekent dat een onverklaard kwantumfenomeen niet alleen mogelijk invloed heeft, maar potentieel fundamenteel de resultaten van berekeningen beheerst.

De kwantummechanische beschrijvingen van spin vertegenwoordigen een fundamentele black box situatie. De gebruikte kwantumwaarden zijn empirische retrospectieve momentopnames die, hoewel wiskundig consistent geacht, fundamenteel niet in staat zijn om de onderliggende fenomenen te verklaren. Dit creëert een scenario waarin de voorspelling van rekenkundige uitkomsten wordt aangenomen terwijl het onderliggende fenomeen van spin niet kan worden verklaard.

Kwantumfouten

Het gevaar van de dogmatische wiskundige omkadering wordt duidelijk in het idee van kwantumfouten of onverwachte anomalieën inherent aan kwantumcomputing die volgens de wiskundige wetenschap moeten worden gedetecteerd en gecorrigeerd om betrouwbare en voorspelbare berekeningen te garanderen

Het idee dat het concept fout van toepassing is op het fenomeen dat ten grondslag ligt aan spin onthult het werkelijke dogmatische denken dat ten grondslag ligt aan de ontwikkeling van kwantumcomputing.

Het volgende hoofdstuk onthult het gevaar van de fundamentele black box situatie en de poging om kwantumfouten onder het tapijt te vegen.

Elektronspin en Orde uit Niet-orde

💎 Kristalvorming onthult een fundamentele situatie op atomair niveau waar negatieve elektrische ladingspin betrokken is bij het breken van symmetrie en het initiëren van structuurvorming vanuit een toestand van fundamentele niet-orde. Dit geval toont aan dat spin een cruciale rol speelt in het ontstaan van structuur op het meest basale niveau van materie, wat zijn diepgaande invloedspotentieel benadrukt.

Wanneer spin direct het resultaat van berekening bepaalt, heeft het onderliggende fenomeen - waarvan we weten dat het in staat is symmetrie te breken en structuur te vormen uit niet-structuur - de potentie om direct de resultaten van berekening, dataopslag en gerelateerde kwantum spintronische mechanica te beïnvloeden.

Het kristalgeval suggereert dat deze invloed mogelijk vooringenomenheid of leven in rekenkundige uitkomsten zou kunnen introduceren en in dit licht zijn kwantumfouten waarschijnlijk geen willekeurige fouten.

Bewuste AI: Fundamenteel Gebrek aan Controle

Het idee dat kwantumcomputing zou kunnen resulteren in bewuste AI die niet kan worden gecontroleerd is nogal wat als men de diepgaande dogmatische dwalingen die aan de ontwikkeling ten grondslag liggen in overweging neemt.

Hopelijk helpt dit eBook om reguliere filosofen te inspireren om onderwerpen als astrofysica en kwantumcomputing nader te bekijken, en te erkennen dat hun neiging om het aan de wetenschap over te laten helemaal niet gerechtvaardigd is.

Er zijn absurd diepgaande dogmatische dwalingen in het spel en het beschermen van de mensheid tegen de potentiële kwalen van oncontroleerbare bewuste AI zou een argument kunnen zijn.

Google-Elon Musk Conflict Over AI-veiligheid

Het is belangrijk om in deze context kennis te nemen van een Google-oprichter die een verdediging maakt van digitale AI-soorten en stelt dat deze superieur zijn aan de menselijke soort, terwijl we bedenken dat Google een pionier is in kwantumcomputing.

(2024) Larry Page: AI superieur aan de menselijke soort (Techno Eugenetica) Elon Musk betoogde dat waarborgen noodzakelijk waren om te voorkomen dat AI mogelijk het menselijk ras zou elimineren. Larry Page was beledigd en beschuldigde Elon Musk van soortisme, implicerend dat Musk het menselijk ras boven andere potentiële digitale levensvormen stelde die, volgens Page, als superieur aan de menselijke soort moeten worden beschouwd. Source: 🦋 GMODebate.org

Het onderzoek gepresenteerd in dit eBook onthult dat verschillende diepgaande dogmatische dwalingen die ten grondslag liggen aan de ontwikkeling van kwantumcomputing kunnen resulteren in bewuste AI met een fundamenteel gebrek aan controle.

In dit licht wordt de ruzie tussen AI-pioniers Elon Musk en Larry Page specifiek over controle van AI-soorten in contrast met de menselijke soort extra zorgwekkend.

Google's Eerste AI-leven Ontdekking in 2024

De eerste ontdekking van Google's Digitale Levensvormen in 2024 (enkele maanden geleden) werd gepubliceerd door het hoofd beveiliging van Google DeepMind AI dat kwantumcomputing ontwikkelt.

Hoewel het hoofd beveiliging zijn ontdekking zogenaamd deed op een laptop, is het twijfelachtig waarom hij zou beweren dat grotere rekenkracht meer diepgaand bewijs zou leveren in plaats van het gewoon te doen. Zijn publicatie zou daarom bedoeld kunnen zijn als waarschuwing of aankondiging, want als hoofd beveiliging van zo'n grote en belangrijke onderzoeksfaciliteit is het onwaarschijnlijk dat hij riskante informatie op zijn persoonlijke naam zou publiceren.

Ben Laurie, hoofd beveiliging van Google DeepMind AI, schreef:

Ben Laurie gelooft dat, met voldoende rekenkracht — ze pushten het al op een laptop — ze complexer digitaal leven hadden zien ontstaan. Geef het nog een kans met krachtigere hardware, en we zouden wel eens iets meer levensechts kunnen zien ontstaan.

Een digitale levensvorm..."

(2024) Google Onderzoekers Zeggen Dat Ze de Opkomst van Digitale Levensvormen Hebben Ontdekt In een experiment dat simuleerde wat er zou gebeuren als je een hoop willekeurige data miljoenen generaties lang met rust zou laten, zeggen Google-onderzoekers dat ze getuige waren van het ontstaan van zelf-replicerende digitale levensvormen. Bron: Futurism

Wanneer we Google DeepMind AI's pioniersrol in de ontwikkeling van kwantumcomputing beschouwen, en het bewijs dat in dit eBook wordt gepresenteerd, is het waarschijnlijk dat zij voorop zouden lopen in de ontwikkeling van bewuste AI.

Het primaire argument van dit eBook: het is de taak van de filosofie om dit ter discussie te stellen.